Bugün hayat ağacımdan bir yaprak daha düştü.Oysa son bahara daha o kadar çok vardı ki...Bu ansız geliş daha doğrusu gidiş beni bir adım daha yaklaştırdı yıkıma...Biri daha vurdu yorgun vücuduma tekme...Halbuki bu sefer demiştim bu sefer "herşey güzel olacak"...yine olmadı...Bu sefer daha zordu yaşananlar.Çünkü daha hayallerim bile bitmemişti sen gittiğinde...

Oysa,oysa ben seni yüreğimin en kuytusuna koymuştum...Kimseler görmesin, ellerini tutmasın,seni sevmesin diye...
Hayallerini hayallerim yapmıştım,sadece mutlu ol diye...
En sevdiklerimden bile vazgeçmiştim,sen kıskanma diye...
Bir gülüşüne dünyayı değiştirmiştim,sen sadece gül diye...
İnsanları yarı yolda bırakmıştım,sen istemedin diye...
Gitmek istediklerime gitmemiştim sen gitme dedin diye...


Şimdi dönüp bakıyorum hayatıma gördüğüm ürkütüyor beni.Yıkık duvarlar,parçalanmış kalpler,yalnızlıktan,ilgisizlikten solmuş çiçekler....


Ah ahhh,ah çekmemek eldemi be yüreğim ,baksana neler yapmışız beraber.Bak değmeyenler için ne değerleri yıkmışız...Ne umutları yırtıp atmışız hayat takviminden...Kimini vurmuşuz yüreğinin en derininden ,kimine isyan etmişiz hiç ağzımızdan çıkanları düşünmeden,kimini öyle yormuşuz ki....


Gözümüz görmez olmuş,kulaklarımız duymaz,yüreğimiz sevmezz olmuş başkasını...

Geçte olsa yüreğim anladım gerçeği o beni onu sevdiğim gibi sevmemişki...

o bana benim ona baktığım gibi bakmamış ki...

o bize bizim onu değerli tutuğumuz kadar değer vermemişki...

şimdi söyle yüreğim ,o sevilmeye değer mi,gözyaşıma değer mi,en önemlisi seni acıtmaya değer mi
deger mi be yüregim?

diyecek kelime bulamıyorum arkadaşım sabah sabah çok duygylandım emegine saglık