Çelimsiz ve aç bir kurt, soğuk bir günün sabahı köyün yakınlarında dolaşırken, besili ve karnını iyice doyurmuş bir köpekle karşılaştı.
“ Söylesene dostum ” dedi kurt, “ Nasıl böyle tombul olabiliyorsun? ”
“ İnsan beni besliyorlar. ” diye cevap verdi köpek.
“ Hepsi bu kadar mı? ” diye alaylı bir ifadeyle sondu kurt.
“ İşin çok zor olmalı öyleyse. ”
“ Hayır. ” dedi köpek. “Yaptığım tek şey, geceleri bahçeyi beklemek.”
“ Bunun için mi sana yemek veriyorlar ? ” dedi kurt.
“ Eğer hepsi buysa bende sana yoldaş olurum. Sen dışarıda yiyecek bulmanın ne demek olduğunu bilemezsin.”
“ Sahibim şüphesiz seni de besler. ” dedi köpek.
Kurt, köpeğin haline imrendi ve beraberce köpeğin bekçilik yaptığı yere doğru gittiler. Bahçeye girer girmez kurt, köpeğin boynundaki bir ize dikkat kesildi.
“ Baksana dostum, boynundaki tüylere ne oldu ? ”
“ Zincir tüylerimi döktü. ” dedi köpek. “ Görüyorsun, günün ve gecenin büyük bir bölümünde ben zincirle kazığa bağlıyım. ”
“ O halde hoşça kal zavallı dostum.” dedi kurt ve hızla oradan uzaklaşmaya başladı. “ Fikrimi değiştirdim ben aç kalabilirim, ama zayıf ve özgür olmayı şişman fakat esir olmaya tercih ederim. ” diye de ekledi.