Ergenin Aile İçi İlişkisi Ve Sorunları

[hamarat]

 
Ergenin davranışlarına rehberlik edecek değerleri kazanması ve sosyal yönden sorumluluklarını öğrenmesi konusunda yardıma gereksinimi vardır. Bu gereksinimi karşılayan ve ergenin yaşamında etkili olan toplumsal kurum, ailedir.
Ergen yaşadığı toplumda, kendi görev ve statüsü hakkında açık seçik bir fikre sahip değildir. Kendisine yetişkin görev ve sorumlulukların verilmemesi ergeni mutsuz kılar.
Aile yuvasında gördüklerinin olgunlaşmakta olan ergenin kişilik yapısında biçimlendirmede çok büyük, çok derin etkisi vardır.Aile yuvasının havası ve ortamı, aile bireyleri arasındaki ilişkiden doğar. Ama baba ile çocuk arasındaki belli başlı ilişkiler, güçlünün tutumuyla gücün yani otoritelerin türünü ve bunların ergen üzerindeki etkisi ile gencin bunu algılayışını belirler.

Ergenlik döneminde anne baba kontrolüne karşı gelişe tepkiye koşut olarak otorite desteğine olan gereksinim, duygusal gerginliğe neden olur .
Ergene karşı yetişkinin baskı ve yasaklara dayanan disiplin anlayışı,olumlu ve yapıcı olması gereken bu evreyi çatışmalarla dolu olumsuz bir döneme dönüştürebilir.

İkna ederek denetlemeyi seçen ana -babanın çocuğu, onların duygu, düşünce, değer ve beklentileri hakkında sebepleri ve sonuçları ile birlikte bilgi sahibidir. Anlaşılır ve tutarlı tepkilerin birikimi, hangi davranışın sonuçlarının ne olacağını belirlemiştir.
Dolayısıyla genç, hem davranış seçimlerinde kendini özgün görebilir, hem de seçimleri hakkında kısıtlanacağından çekinmeden ana-babasına danışabilecek bir durumdadır.
Zor yoluyla veya sevgi esirgeyerek denetlemek, gençleri ana-babaların isteklerine uygun davranışlara yöneltmek için kısa vadede geçerli gibi görünebilir. Anne ve babanın ergene güven vermesi ve aralarındaki diyalogu en iyi biçimde sürdürmesi gerekir.

YANLIŞ ANLAMA ANNE
Amacım seni üzmek değildir
Beni sakın yanlış anlama.
Pişman olmanı isteyemem senden
Ya da ağlamanı
Sadece dinlemeni istedim
Birazcık kabullenmen fikirlerini
Ya da ne bileyim
Kendi doğrularını değil de
Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne.
Sevmeni istedim benim sevdiklerimi
Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi
Senin doğrularını inkar ettim anne ,
Karşı çıktım sana
Ve sen tüm kızgınlığınla
Kötü kötü suratıma bakıp kızdın .
Oysa biliyor muydun
Aynı zamanda sen de benim doğrularımı
İnkar ettin anne!
Sen kendi fikirlerinle
Bense kendi doğrularımla.
SENİ SEVİYORUM ANNE!
Şafak Uzun

[orkide]

HAMARAT kardesim Selam!
yazdigin ergenlerle ilgili konulari okudum. Bu hususta ben de cok arastirici ve dolayisiyle bilgi sahibiyim. Cünkü, ben de bir erkek ergen  annesiyim.Evimizde catismalar fazlasiyle mevcut.
Ben, elimden geldigince okuduklarimi uygulamaya calisiyorsam da zaman zaman sabrimin tastigi anlar olmaktadir.
Maalesef ki esim, oglu üzernde sürekli otorite kurmaya, ona baskiyla kendi dogrularini kabul ettirmeye calisiyor. Kendisiyle sürekli konustugum halde, yumusamasi sadece bir kac gün sürüyor. Durum böyle ounca da evde olusan kusak catismasini tahmin edersin, ya da edersiniz.
Bu durumdan örnek alinir belki umuduyla sizlerle paylasmak istedim.

[hamarat]

Durum çogu kez aynıdır.Anne kendini harabeder ortayı bulacağım diye yine de bulamaz.Oysa babanın bir göz kırpışı yetecektir bir çok olayın hiç doğmamasına.Bu durumun geçici ve dogal oldugunu kabuletmek ,gencin bu dönemi kolay ve en az zarar ile kapatmasını saglar.Yardımı hedefe ulaştırmakda iletişim eksikliğimizin göstergesidir biraz.Ben çocuğumla arkadaşım mantığı ile yaşayan anne babalar ne yazıkki  hüsrana uğrarlar bu durumlarda.
Biraz düşünürsek herbirimiz geçirdik o yılları.Ama agır vaka, ama içe dönük. Ama doğal şekli ile delidolu..

Şimdi bir başka boyutta bakalım olaya...Herbirimizden hayatımızla ilgili anılarımız dinlense...
İlkokula ilk adım attığımızdan başlarız.İlkokul öğretmenimiz , arkadaşlarımız...Hiç unutulmaz o yıllar.İlkokulu bitirip ögretmenimizden ayrılışımıza da yürek dayanmaz çoğu kez...Sonra başlarız anlatmaya lise yıllarını.Çılgın arkadaşlık anılarını ,okul maceralarını. O yıllar da unutulmaz hiç.Üniversite yılları yada başka yerde yaşamışsak o yaşı birlikte yaşadığımız arkadaşlarımız...Artık hayatımız vede hayatımızda kalıcı arkadaşlarımız yerini bulur yavaş yavaş ve hiç unutulmaz yaşananlar.
Ama..! Arada hiç hatırlanmayan belkide hatırlanmak istenilmeyen eski adı ile ortaokul yılları vardır.İnsan hayatında kayıp, karanlık yıllar....ne dersiniz ?
 Lise yıllarında kıdemli bir ergendir insan ama ondan önceki yıllarda ergenligi daha taze iken insan neler  hissetmişti , neler yapmıştı , neyle nasıl başetmişti , anlatmak istemez.Hatırlamak  da istemez zaten...Ergen gencin yaşadığı da işte o şimdi hatırlamak istemediklerimizdir.Anlamak ve sabırlı davranmak gerekir.

[orkide]

Güzel anlatmissin  Hamarat. Ayni fikirdeyim. Bize, anlayis ve sabirla beklemek düsüyor.

[esmer melek]

bende size katılıyorum
arkadaslar Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor. Üye Ol ya da Giriş Yap