EY PADİŞAH! EY PADİŞAH!

 

 

 

 

  Ey padişah! Ey padişah!

 

  Çün ben beni verdim sana,

 

  Genç ü hazinem kamusu

 

  Sensin benim önden sona.

 

 

 

 

  Evvel dahi bu akl u can

 

  Seninleydi asl iken;

 

  Ahır gerü sensin mekan

 

  Uş varırım senden yana

 

 

 

 

  Senden sana varır yolum,

 

  Sana seni söyler dilim,

 

  İlla sana ermez elim,

 

  Bu hikmette kaldım tana

 

 

 

 

  Bu hikmeti kim ne bile,

 

  Bilse dahi gelmez dile;

 

  Bu ah ile bu zar ile

 

  Gözüm yaşı nice dine!

 

 

 

 

  Dursam seninle dururam,

 

  Baksam seninle görürem

 

  Her kancaru kim yürürem,

 

  Gönlüm yönü senden yana.

 

 

 

 

  Sensin bana can u cihan,

 

  Sensin bana genc-i nihan,

 

  Sendendürür assı, ziyan;

 

  Ne iş gelir benden yana.

 

 

 

 

  Söz söyleten dilimde sen,

 

  Hükmeyliyen içimde sen,

 

  Alıveren elimde sen

 

  Cümle işim önden sona.

 

 

 

 

  Şöyle yakın olmuş iken,

 

  Görmez seni bu can u ten

 

  Kim geçiser bu perdeden,

 

  Kim mani olur hükmüne?

 

 

 

 

  Aşık sana tuttu yüzün

 

  Unuttu cümle kendözün

 

  Cümle sana söyler sözün

 

  Söz söyleten sensin yine.