gittin...
bir veda bile etmeden, gidişinin sebebini öğrenemeden gittin...
giderken o buseyi kondurdun anlıma ve bana dedin ki:
"sonunda sana geleceğim, beni bekle". ben çaresiz izledim gidişini. bir defada olsa arkana bakmadan gittin. biliyordun bakarsan gidemeyeceğini, biliyordun gözümdeki yaşları artık silemeyeceğini ve biliyordun bu aşkın imkansızlıklarla dolu olduğunu...
ben gittiğin günden beri hiç pes etmedim biliyormusun, hiç vazgeçmedim senden. yine geleceksin diye bekledim pencere kenarlarında. bazen gözyaşlarımla, bazende bi umutla. ama gelmedin... ayrılığın üzerinden bir sene geçmesine rağmen gelmedin... biliyorum affetmediğini, biliyorum artık hiç sevmediğini. belki de tanımıyorsun beni, belki de unuttun o gülen gözleri. ah!!! nasıl da tutmadım sözlerimi, nasıl da harcadım sevgimizi. bir bilsen o kadar pişmanım ki, o kadar çaresiz....
bazen diyorum ki; elbet bir gün gelecek gülosuna, bazende tüm umutlarım bitmiş ağlıyorum odamda. her gün kahroluyorum gidişine, lanet ediyorum bizi ayıran ellere. ama gittin... ne sesini duyabiliyorum, ne de yüzünü görüyorum. bir hırsız gibi kaçıyorsun benden. söyle sürmelim ne yaptım ben sana, ne dedim de çıkıp gittin yüreğimden. deli dolu bir aşktı bu; yasaklarla başlayan ve yasaklarla biten. belki de kaderdi bu... olmayacak bir aşka yelken açtık ikimizde. olmadı ve sen gittin. ama ben tek seni sevdim, tek seni özledim o soğuk kış gecelerinde. gelmeyeceğini bile bile hayal kurdum o pencere kenarında.
üşüdüm, tükendim, bittim artık... ya gel yüreğime, ya da hayalini de al götür gözlerimden...
ama gel... sensizliğe alışamadım hala. ne olur gel sürmelim... sensiz artık bi hiçim........
Gönderen: gülom&sürmelim
|
