GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Yazılar => Konuyu başlatan: orkide - 09 Mayıs 2008, 15:34:03
-
Kartal, yavrusunu egitiyordu bir issizda. “Anne!” dedi yavru kartal, “Zirvede oldugumu nasil anlayabilirim?” Anne kartal cevap verdi: “Bir gün yalniz kalirsan bil ki zirvedesin evlat; çünkü zirveler daima issizdir.”
Bülbüle sordular:
- Ilham gelmeden ötebiliyor musun?
Bülbül cevap verdi:
- Beklemeyle ilham gelmez. Ben ötünce gelir, ben susunca gider. Hangi kus ötmüs de sesi çikmamis? Size bir sir vereyim mi? Aslinda ötmem için güle bile ihtiyacim yok benim. O isin bahanesi. Ben bülbülüm. Gül olsa da bülbülüm, olmasa da...
-------------
Günesin Cezasi:
Bir zamanlar tüm kainat tek parçaydi. Dünya, ay, yildizlar mildizlar… hepsi günesin içindeydi. Günes o kadar doluydu ki hani dokunsan aglayacak derler ya, aynen öyleydi. Firsat kolluyordu patlamak için. Derken bir serçe kanat çirpti. Günes patladi. Dünyayi bir tarafa, ayi öteki tarafa savurdu. Bu duruma çok kizdi felek ve günesi cezalandirdi…
Tam üç milyar yil hiç konusmadi felek günesle. Sonra ona sonsuza kadar kainati belli bir isida muhafaza etme görevi verdi. Eskiden yine ara sira uyuyup dinlenebiliyordu günes; ama bu yeni görevinden sonra bir tek saniye bile uyuyamadi. Bir milyar yil önce felek acidi günese ve ona dört yilda bir dinlenme sansi verdi. Simdi her dört yilda bir dinlenir günes; ama biz bunu anlamayiz, günes tutuldu deriz.
-
Bülbülün cevabı çok ilgimi çekti, gayet anlamlı bir cevap vermiş. Diğer taraftan, güneşle ilgili yazıyı açıkçası hiç beğenmedim. Biraz mantıksız ve gereksiz olmuş.
Teşekkürler orkide...