GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Yazılar => Konuyu başlatan: orkide - 29 Şubat 2008, 00:01:54
-
insanlarin birbirini tanimasi için en iyi zaman, ayrilmalarina en yakin zamandir" der dostoyevski...
veda acisi, kabugunu soyar insanin; yaldizini kaziyip çirilçiplak ortaya serer.birlikteligin örttügü tüm kusurlari, ayrilik sergiler.bir ayrilik arifesinde helallesilir ve o an hakiki tabiatlariyla yüzlesilir.
"ölene kadar" diye söz verilmistir, ama "ölüm yolunda" baska tercihler belirmistir
kararsiz prensesin vicdani azap çekerken 7 cücelerin somurtkani "aklini basina al" diye fisildar kulagina; haytasi ise "kalbinin sesini dinle" diye çekistirir eteginden...
hep hayran bakan gözlere, hatalar takilmaya baslar.
"ama"yla biter alelade iltifat cümleleri:
"sen iyi bir insansin, ama arkadaslarin kötü", "seni seviyorum, ama bu iliskide mutlu degilim", "ben baska türlü bir beraberlik düslemistim" vs.. vs.
sonra gelsin uykusuz geceler...bir türlü karar verememeler...ruhen gidip gelmeler..."hele biraz daha zaman geçsin" diye nikah ertelemeler...
birlikteymis gibi yaparken, sevecek baska yüzler, yüzecek baska denizler kollamalar...
"aslinda bütün bunlar bizim iyiligimiz için"e kendini inandirmalar...
sonrasi hep ayni:
bekleyenin "hani sonbaharda bulusacaktik. hazan geldi geçti, sen gelmez oldun" sizlanmalari...
bekletenin "geliyorum az kaldi" oyalamalari...
bittigini bile bile isi uzatmalar; söyleyemedikçe hepten bataga saplanmalar...
terke makul bir gerekçe ararken hepten çarsafa dolanmalar...veda konusmasinda süslü iltifat cümlelerinin arasina, o cümleleri hiçlestiren mayinlar serpistirmeler...
üzgün görünmeler... bagis dilenmeler... "...ama kaçinilmazdi" demeler...
"sözünden caydin" yakinmalarini "sen de eski sen degilsin. degismissin" diye gögüslemeler...
... asil kendinin degistigini bilmezden gelmeler...
ve son sahne:
terk edenin o mahcup "gönlüm baskasinda" itirafina karsilik terk edilenin kirik çalimi:
"ugurlar olsun! ben yoluma devam ediyorum".
ihanetler böyledir:ilki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az aci verir.
ondan sonra dur durak yoktur: güvenilmez asik, sevdikçe kiran, gezdikçe ardinda bir kirik kalpler mezarligi birakan biçare dervise döner.
artik acilara hapsolmustur: bulusmak istedikçe ayrilacak, birlesmeye çalistikça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin "ah"i tutup terk edildiginde mukadder yalnizligina kapanacaktir.
CAN DUNDAR