GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Yazılar => Konuyu başlatan: sevdaligul - 09 Aralık 2007, 00:47:19
-
*SEVDAKALBİ
Küçük çocuk ilk bakışta beyenmişti oyuncağı, farklı, renkliydi onun
için.Oynadı, oynadı ve bıraktı.Sonra bir başka oyuncak, sonra bir başka...
Küllenmiş hatıraların içinden çıktı sonra.Oynanmış kalpler ve göz yaşıydı
oyuncakları.Kirlettiği anılar ve yalnızlık...
Küçük heyecanlardan ibaretti hayat.Ve her nefes alıp verişinde hızlanan
kalp, yavaşlayan nabız...
Aşk, aşk onun için vazgeçilmez bir tutkuydu.Sevmiş, sevmiş, sevmişti...Ama
yinede bir yerlerde hata olmalıydı.Pencereden dışarı baktı..İstanbul..!El
ele tutuşan sevgililer, her bakışında içine işleyen bakışlar
saklıydı.Kendini hep küçük aşklarla avuttuğunu farketti sonra.Dışarı çıkıp
dolaşmaya başladı..
Akşam saatlerinin verdiği yorgunlukla oturduğu banka fark etti onu.Sevda!!Yeşil
gözleri ve dalgalı saçlarıyla ezildi önce.Sonra büyük bir zindana
düştü.Aşkbedenini sarmış ruhunu tutuklamıştı..
Her akşam aynı bank ve aynı bakışları görmeye mahkumdu artık.Yokluğu acıydı
varlığı acı..
Bunca yıl hep sevildiğini ama hiç sevmediğini fark etti.Sevmek gözünde
acizlik, basit bir duygunun peşinde yuvarlanıp gitmekti taki onu, Sevdayı
görünceye kadar.Her kızda ayrı ayrı tatlara rastlamıştı ama Sevda hepsine
sahipti.O hepsinden farklıydı.
Karşılıksız aşk çekilmiyordu.Zamanla hastalık sardı bedenini.Yaşı genç
olmasına reğmen kimse bu ani çöküşün sebebini anlamış
değildi.Hastaneler...soğuk koridorlarda kayboldu sesleri...
Ölümün peşinde sürüklenmenin acısı dahada yıprattı onu.Kendi istiyordu artık
ölmek.Boş bir bedenle gitmek istediğini belirtti.Ama sadece kalbini
bağışlamadı.Kimse bu delikanlıyı anlamıyordu.Neden kalbi???
Odasına giren hemşirenin ona bir soru soracağını tahmin etti.Hemşire:
-Bütün organları bağışlamanıza rağmen neden kalbinizi bağışlamadınız?
Biraz bekledi...Derin bir nefes alarak o kalp bana ait değil
dedi.Hemşireninşaşkın bakışları altında devam etti...O kalp Sevda'nın
kalbi.O kalp sevdakalbi diyerek son nefesini verdi...
Evet o kalp sevdakalbiydi.Bunca zamana kadar hep sevdaya tutulduğunu sanıp
gerçek sevdayı ise Sevda da bulduğu Sevda'nın kalbiydi..Hem Sevda'nın hem de
sevdaların kalbi sevdakalbiydi...
ASLINDA HEPİMİZ KÜÇÜK DUYGULAR YAŞARIZ BUNA DA AŞK DERİZ.iNSANLAR KÜÇÜK
AŞKLAR PEŞİNDE KOŞTUKLARI İÇİN GERÇEK AŞKI ÇOK GEÇ BULURLAR..HEPİMİZİN SAHİP
OLDUĞU BİR ŞEY VAR SEVDAKALBİ.UMARIM BİR GÜN SEVDA'NIN KALBİNEDE SAHİP
OLDUĞUMUZ ZAMAN GERÇEK AŞKI ANLARIZ*
Alıntı
-
UMARIM DEDİGİN GİBİ OLUR SEVDALIGÜL UMARIM HEPİMİZİN KALBİ BİR SEVDA İLE ÇARPMALI GERÇEKTEN VE YÜREKTEN OLMALI YÜREGİNE SAGLIK ÇOK MUHTEŞEM BİR HİKAYE AMA ANLAYANA :sev1: :sev1: