GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
SAĞLIK VE EĞİTİM KÖŞESİ => Saglık ve Yaşam Merkezi => Hastalıklar => Konuyu başlatan: armağan - 16 Kasım 2007, 23:34:37
-
1846'daki Massachusetts General Hospital'da diş hekimi William Thomas Green Morton'un dietil eter kullanarak bir hastasının çenesinden ağrısız girişimle(acı duymak istemeyen zengin bir hanıma eter anestezisi uygulayarak dişini çekti) ur çıkarmayı başarması "tıpta devrim" olarak nitelendirildi ve yöntem hızla yaygınlaşarak, 2 yıl içinde ABD ve Avrupa'da yaygın biçimde uygulanmaya başlandı.
Anestezi tekniklerin henüz bulunmadığını bir an için olsun düşündüğümüzde bu işin ciddiyetini hemen anlayabiliriz. Elimizdeki ufacık bir sıyrığın bile acısına bazen dayanamazken saatler süren ameliyatlara nasıl dayanır, nasıl katlanırdık kim bilir?
Gelin, tarih sayfalarında küçük bir gezinti yaparak, bizi dayanılmaz acılardan kurtaran bu büyük buluşun zamandaki yolculuğuna beraber tanık olalım.
Anestezi genellikle cerrahi müdahalelerden önce uygulanan, bedenin tümünü ya da belirli bir bölümünü ağrıya duyarsız hale getiren işlemdir.
Anesteziyle ve anestezi yaratan maddelerle (anestezikler) ilgilenen uzmanlık dalına ise anestezibilim (anesteziyoloji)adı verilir.
Anestezi bulunmadan önce, çok az cerrahi girişim yapılıyor, yapılan grişimler de, uyuşturulmamış kişide ortaya çıkan ağrı ve şok nedeniyle, birkaç dakikalık girişimlerle sınırlı kalıyordu. Bu yüzden hekimler, yüzyıllar boyunca ağrısız cerrahi girişim sağlayabilecek ilaçlar aradılar, farklı teknikler geliştirdiler.
Batıda alkol ve afyon bileşiklerin kullanıldı. Hastaya müdaheleden önce veya müdahale sırasında açık yüzeye uygulanan alkol acıya çözüm olamadı. İnkalar deri üstüne koka yaprakları özü (kokain) sürmeyi denediler. Bu yöntem, çoğunlukla doz ayarlamadığı için daha kötü sonuçlar doğurabiliyordu. Çinliler afyon kullandılar.
Çok ender olarak da sinir köklerine doğrudan basınç ve soğuk uygulaması yapıldı. aAma bu yöntemlerin tümü sadece yerel etki gösteriyordu.
1846'da Boston'daki Massachusetts General Hospital'da diş hekimi Willam Thomas Green Morton'un dietil eter kullanarak bir hastasının çenesinden ağrısız girişimle (acı duymak istemeyen zengin bir hanıma eter anestezisi uygulayarak dişini çekti) ur çıkarmayı başarması "tıpta devrim" olarak nitelendirildi ve yöntem hızla yaygınlaşarak, 2 yıl içinde ABD ve Avrupa'da yaygın biçimde uygulanmaya başlandı(Crawfort W. Long adlı Georgialı bir hekim de 1842'den başlayarak eter kullanmış; fakat sonuçları 1848'de yayınlanmıştır.)
Ülkemizde anestezi ile ilgili ilk yayınlar, anesteziye önem veren ve ilgi duyan çeşitli cerrahi uzmanlık dallarına mensup hekimlere aittir. Eter kullanımına ilişkin ilk yayın Miralay Dr. Ahmet Bey"Tıp Müfredatı" adlı ders kitabıdır.(1871). Bıunu Münif Bey'in "Kloroforma Dair" adlı yazısı izlemiştir. 1882 yılında Dr.Münir, Dr. Abidin ve 1891'de Dr.Hüseyin Bey'in ve Doğum Kliniği Hocası Dr. Besim Ömer Paşa'nın yazılarında anestezi yerine, duyunun kaldırılması anlamında kullanılan "Mubtel-i Hissi" adı altında anestezi ile ilgili yayınları vardır.
Cemil Topuzlu Paşa,Paris'teki eğitimini ardından 1890'da ülkeye döndüğünde kloroform kullanmaya başlamıştır. Topuzlu Paşa kloroformu 1924'e kadar kullanmış, daha sonra eter anestezi kullanmaya başlamıştır.
Eter anestezi ise ülkemizde ilk kez 1898'de Gülhane Askeri Uygulama Okulu'nu kurmak üzere Almanya'dan gelen Rieder Paşa tarafından uygulanmıştır. Almanyadaki eğitiminin ardından yurda dönen Darülfünun Tıp Fakültesi cerrahi hocalarından Op.Dr.Orhan Kurtaran 1905'ten itibaren eter kullanmaya devam etmiştir. Bu dönemde anestezinin gelişme ve yerleşmesinde gerek uygulamaları gerekse yazıları ile Cemil Topuzlu, Besim Ömer Akalın, Orhan Abdi Kurtaran, Rıza Nur, Burhanettin Toker, Kazım İsail Gürkan, Akif Şakir Şakar, Ahmet Asım Onur, Halit Ziya Konuralp'in önemli katkıları olmuştur.
Ülkemizde ilk gelişmiş anastezi cihazı İstanbul Tıp Fakültesi 1. Cerrahi Kliniği'ne, direktör Prof. Dr.Rudolf Nissen tarafından 1937'de getirilmiş,ancak bu cihaz o tarihlerde yalnız eter anastezisi yapabilen narkozcu Hasan ve Hüseyin onbaşıların dışında bir kullanıcı bulunmadığından kullanılamamıştır.
1948 yılında gelindiginde Tıp Fakültesi 1. Cerrahi Kliniğine direktör Prof. Dr. Burhanettin Toker'in isteğiiyle kapalı sistem azot protoksit anestesizi yapmaya olanak tanıyan bir cihaz alınmıştır. Cihazın kullanımı Prof. Dr. Toker tarafından bir cerrahi asistanı olan Dr. Sadi Sun a verilmiştir.
İlk endotrakeal anestezi uygulamaları 1949 da Burhanettin Toker ve Sadi Sun tarafından yapılmıştır. 1950 yılından itibaren bu yöntem İnsan Günalp, Ali Yücel, Cemil Aksoy, Hüsrev Polat ve Orhan Bumin tarafından Ankarada çeşitli hastanelerde kullanılmaya başlanmıştır. Haydarpaşa Numune Hastenesine 1954 te gelen Dr. Wirtinger ülkemizdeki ilk anesteziyoloji servisini kurmuştur. Sonunda, ülkemizde de anesteziyoloji 20 Ocak 1956 tarih ve 9212 sayılı Resmi Gazete ile yürürlüğe giren 4/6379sayılı İhtisas Tüzüğünde yer almıştır. Böylece bu dalın ilk öncüleri de artık resmen uzmanlık diplomalarını almaya başlamışlardır. Bunların ilk ikisi Mart 1956 da Trikloroetilen ile Anestezi adlı tezle İstanbul Tıp Fakültesinden Dr. Sadi Sun ve Aralık 1956 da anestezi Potansiyalize adlı tezle Sağlık Bakanlığından Dr. Cemalettin Öner dir.
Daha sonra sırasıyla 1957 de Dr. Moiz Kan, Dr. Cahit Bergil, Dr. Emel Berkol, Dr. Mehmet Nazlı, Dr. Refik Paykoç, Dr. Müfit Erkut, 1960 da Dr. Kamil Ergin ve Dr. Faruk Or, 1965 de Dr. Özdemir Demir ülkemizin ilk anesteziyoloji uzmanları olarak sıralanır.
Alıntı.[/i
-
emegine saglık arkadaşım
bu bilgileri bizle paylaştıgın için iyi bulunmuş bu anestezi