SENİ SENSİZDE SEVERİM ! ! !
Dört duvar sessizliğin sesini dinlediğim
yalnızlığımla bezenmiş bir oda.
Perdeler kapanmış dış dünyaya.
Senin dışında hayat güzel mi bilmek istemem.
Seni dünde yaşamak isteği değil beni böyle biçare eden.
Dünden soyutladım seni, bugünüme aldım;
gelinlik kızlar gibi süsledim, püsledim ve mutluluğu
avuçlarına bırakıverdim.
Bir soluk kadar yakındın bir zamanlar bana...
Şimdi defalarca sensiz aldım yüreğime rahatlık
solumaya ve her yenisinde duruverecek sandığım soluklar...
Seni Özledim Yar...
Yaz bitmiş, sonbahar dökmüş hüzünlerini sokaklara,
ardından gidene ağlamış gökyüzü.
Bahar gelmiş, filiz filiz açmış dallarda çiçekler;
Banane...
Baharı sensiz dünyada yaşamak
ve bel bağlamak kolay mı sanıyorsun
yeşeren ağaçların dallarına.
Baharım sendin benim, yazımda...
Kışı ben başlatırdım senin için,
ağlatırdım gökyüzünü çisil çisil...
Senin için hüznün yapraklarını
halı misali sererdim yollarına.
Gittin Yar...
Doldurulmaz boşluğun.
Sensiz gelen bahardan bana ne.
Sensiz açan çiçekten,
sensiz doğan bebekten bana ne...
Şimdi zamanı zamansız yaşadığım bir andayım.
Kaygım yok yarınlardan yana.
Bilirim yüreğimin hep bir yerinde saklı sevdan
ve bilirim yüreğimi mezar yaptım sevdana...
Sensiz gelen ölümden bana ne yar...
BEN SENİ SENSİZ DE SEVERİM!!!