Siyahtı bütün düşlerim gidişinin ardında
Uykular haramdı ayrılıkların yasında
Bir iki damla yaş olup akar umutlar
İnsan terk edilmez, öldürülür aslında…
Saatlerce sessiz sessiz bakarsın etrafa
Uzun süren bir sessizlikten sonra değişir bütün adımlar
Geriye gitmeyi bırakır dizler
İleriye atılır bir iki adım ve umut olur
Vazgeçmeye adanmış her şeye inatlar…
Yenildim mi yendim mi bilemiyorum
İnan sen gittiğinin sonrasında buna karar veremiyorum
Bildiğim bir tek şey var bütün beyazlıklarım siyah
Bütün siyahlıklarımsa daha koyulaşıyor hissediyorum
Dirhem dirhem azalıyor, usul usul ölüyorum
Ne için ya da neden diye sormadan
Nefeslerimi daha seri ve daha derin alıyorum…
Şimdi bir idam mahkumu gibi duygularım
Kurtuluşu yok arkasında bıraktığı çoğu şey yarım
Gündüzleri umut geceleri tamamiyle varsayım
Yoklar içinde koskocaman bir kaybolmuşlukta son bulmaktayım…