GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK

AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Yazılar => Konuyu başlatan: ђ๏Ŧєєz - 11 Haziran 2007, 21:40:42

Başlık: ZAAF (Can DÜNDAR'dan...)
Gönderen: ђ๏Ŧєєz - 11 Haziran 2007, 21:40:42
Kedilerle ilgili bu durumu yeni ögrenmistim:

Normalde sokak kedisi kendini saldirgan
köpeklere karsi koruyabilirmis. Bu direnci kiran
tek sey neymis biliyor musunuz:
Sevgi...Insanoglu, eger bir sokak kedisinin
basini oksar ve ona sefkat gösterirse kedicik
kendisinin koruma altinda oldugunu zanneder ve
sivri tirnaklarini içeri çekermis. Ve vahsi
köpeklerin azgin dislerini girtlaklarinda veya
itlaf ekiplerinin zehirli etlerini midesinde bulurmus.

Küçücük bir dokunusta gardi düsen ve ölümcül yaralara
açik hale gelen sarmanlarin
kaderinde kendi ask hayatimizin hülasasini
buldum. Biz de Eros'un
sefkatine siginip
sevdalaninca en mahrem zaaflarimizi
elevermiyor muyuz?

Yillar yili ardina sigindigimiz barikatlarin
anahtarini gönüllü teslim edip
tirnaklarimizi içeri çekmiyormuyuz?
Sevginin bizi kollayacagina,
sarip sarmalayacagina dair ön kabulümüz yüzünden
koruma duvarlarimizi
gönüllü kaldirip
yaralarimizi açik hale getirmiyor muyuz?
Sonra ne oluyor?
Sevdamiz en büyük zaafimiza dönüsüyor.
Saçimizi oksayan elin
bizi ilelebet kollayacagina inaniyor,
tatli sözlere kaniyoruz.
Taklalar atip cilveler yapiyoruz.
Ve en ummadigimiz anda,
en korunaksiz halimizle
yakalaniyoruz askin hoyrat yüzüne...
Sefkatimiz katilimiz oluyor.
Ders almak mi?
Ne münasebet!..
Daha son ihanetin yarasi kabuk baglamadan
yeni yaralar için araliyoruz kalbimizin kapilarini...
Zavalli bir kedi yavrusundan farkimiz yok
askin karsisinda...
Boynumuzda, kalbimizde pençe
pençe darbe izleriyle, her sicak dokunusta
çocukça uysallasip
her hayalkirikliginda "köpek gibi" pisman olarak,
her terkediste aci çekip
her dönüste biraz daha kanayarak,
kanayan yerlerimizi
kediler gibi dilimizle yalayarak,
"Bir daha asla"larla "Daima"lar arasinda
yalpalayarak yara bere içinde yasiyoruz.
O yüzden "Melek"ler, içe kivrik patilerle gömülüyor.
Ve hayata "Seytan"lar hükmediyor.
Belki de en iyisi
kuyrugu her daim dik tutmaktir...
Sefkate kanmis mevta bir ev kedisi
olmaktansa, gardini almis
hayatta bir sokak kedisi kalmak daha iyidir.



CAN DÜNDAR