GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK

AŞK VE HAYAT => Aşk Yeri => Resimli Aşk Şiirleri => Konuyu başlatan: Sut@nesi - 31 Mayıs 2007, 13:35:44

Başlık: Ansızın Gelir VEDA....
Gönderen: Sut@nesi - 31 Mayıs 2007, 13:35:44
(http://img469.imageshack.us/img469/236/oteleresevdaliresim178dvq3.jpg)

“ Ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz…”




Daha ilk günden bir köşede pusuya yatar, öyle sessiz sedasız. Bir gün ortaya çıkıp da hüküm süreceği anı bekler durur sabırsızca. Aslında bizimle birliktedir ta baştan beri. Soluğu kulağımızın ucundan eksik olmasa da, bir türlü farkına bile varmayız. Hâlbuki yanımızda getirmişizdir onu, görmeden ve düşünmeden, ne garip!

Adını unuttuğumuz, hiç hesaba katmadığımız bir anda ansızın gelir veda, çıkıverir saklandığı kuytudan: “İşte buradayım ben!” diyerek. Kırılır kolunuz kanadınız. Diyecek ne çok sözünüz vardır oysa ama gelin görün ki sözcükler kaybolur ortadan. Kuru ve yavan kalır diliniz. Ayrılık vaktidir artık. Gönül ormanınıza yangın çoktan düşmüştür. Dal dal, yaprak yaprak yanmaya başlamışsınızdır; fakat dumanınızı kimsecikler görmez. Ağlamak istersiniz: “Ne güzel günler yaşadık, öyle değil mi? - Ne kadar iyiydiniz.- Bir şeyler eksik kaldı, daha ne çok şey vardı paylaşacağımız.” nevinden sözler bakışlarınıza, hâl dilinize dökülür adeta ve bunu karşıdakiler hisleriyle okurlar; okurlar lakin siz onu bir türlü söyleyemezsiniz. Sessiz fakat derin bir söyleşi çöker ortama. Hisler gözlere üşüşür. En doğal ayrılık şarkısını gözyaşları söylemeye durur. Veda ne de çabuk gelmiştir. Hep o düşünce yankılanır durur içimizde “Bir şeyler eksik kaldı, daha ne çok şey vardı paylaşacağımız, yaşayacağımız…” Bütün vedalar gibi geçiciliği ve zamanın zaman gibi akışını hatırlatır bir daha. Zaman gibi akış dedim de, zamandan daha hızlısı yine zamandır çünkü. Ah! “Daha dün gelmiştim ne çabuk gidiyorum ben” dedirtir insana. Ben de onu diyorum. İlk görev yerimden ayrılık yazdırıyor bana bunları. Vay ki, şu ‘veda’ ne ağır bir gerçek!