(http://img176.imageshack.us/img176/9586/thatwhichwecallarosebyear8.jpg)
Yalnız bir Ankara akşamında
Karanlık gecenin soğuk kollarında
Beyazlar içinde bir melek gibi sen çıkıverdin karşıma
Afalladım,şaşırdım olamaz böyle biri dedim kendi kendime
Ela gözlerinin ışığı karanlık ruhuma daldı biranda
Beni benden aldın götürdün
Hayal aleminin pembe kapılarına
Oysa içimden neler geçiyordu
"İnanma,düşünme oda farksızdır,oda aynıdır" diyordum kendi kendime
Ama birtürlü senin büyünden kurtulamıyordum
Neler oluyordu bana çözemiyordum anlıyamıyordum
İlk görüşte aşka inanmazdım
Oysa şimdi tam içindeydim.
İnsan hep ruh ikizini ararmış
"İşte bende buldum" dedim sonunda
Okadar gerçektinki korkuyordum bunun bir hayal olmasından
Ellerimi uzatsam kaybolacaksın diye korkuyordum
Ne konuşabiliyordum nede dokunabiliyordum
Bu çok ağırdı,çok canım yanıyordu
Kalbim kaldıramazdı bir duygu yıkımını.
Sarı saçlarına baktıkça kendimi alamıyordum
Neydi beni çeken bilmiyordum anlamıyordum
Zaman durmuş gibiydi sanki
Sanki etrafımızdaki insanlar bir figürandı
Tanışmamıs için ayarlanmış bir sahneydi sanki orası
Oysa ben herzamanki gibi bekliyordum
"Bu sahnede son bulacak " diyordum kendime
Yine yalnızlığım galip gelmişti beynime
Korkuyordum çünkü seni incitmekten
Bunu yapamazdım senide karanlık dünyama çekemezdim
Senide yalnızlığıma ortak edemezdim
Yalnızlığı herşeyi olmuş bir adam için
Sana verebileceği tek şeyde yalnızlık olurdu
Oysa ben bunu yapamazdım
Senki beyaz ayakkabılı kız,masum bakışlı güzel kız
Güller bile ağlıyor bana kan damlıyor yapraklarından
Sen bunu kaldıramazdın,bu ağır yükü taşıyamazdın.
Ve ben sana bunu yapamazdım.