Ben her gece yolunu gözlerim soğuk odamın içinde,
Odam dağınıktır benim birazda karanlık perdeden,
Duvarda yalnızlığın resmi asılı,hayalinse hep içimde,
Sana şiirler biriktiririm sana ümitle seslenirim her gece,
Yokluğu iyi bilirim ama bir türlü alışamadım sensizliğe,
Keşke daha önceden beri bilseydim tanısaydım çehreni,
Ki bilseydim hiç sitem etmez ağlamazdım kaderime,
Arkadaşça dost eliyle saplanan hançerden utanmazdım,
Göz yaşlarımı öyle bir sıkardım ki hiç ağlamazdım,
Ki bilseydim bir gün ansızın karşıma çıkacağını,
Dilimi mühürler seni göreceğim güne dek konuşmazdım,
Neyse pekte mühim değil,şimdi varsın ya yeter kederime,
Gözlerimdeki sen,bütün acıları bahar eder yüreğimde...
Ben her gece yolunu gözledim günler,aylar ve senelerce,
Çok çektim bir gün devran döner diye çok bekledim,
Ayrılıklar hep bir film sahnesi gibiydi yaşantımda,
İzleyenler tutamadıysa da yaşlarını ben hep direndim,
Çünkü biliyordum bir gün karşıma çıkıp sarılacağını,
İnancımla sabrımla hep yolunu bekledim yağmurda,
Umudumu yitirdiğim oldu ama asla pes etmedim,
Allah’ıma şükürler olsun ki işte karşımda gülümsemen,
Ve bir Pazar günü emanet ediyorum sana kendimi bütünen,
Senden öğreniyorum sevgiyi hiç bilmediğim bu tuhaf şeyi,
Adına aşk diyor kimisi,kimisi ise saçmalığın ta kendisi,
Senden öğreniyorum bedensel acıların gelip geçici olduğunu,
Oysa parmağımdaki o küçük yara bile
ne çok acıtıyordu canımı,
Gönül yarası kalıcı dediğin an anladım gönülden bağlandığını,
Ve ben inanıyorum sende inan dedin ya hani,
İşte o vakit anladım bunca zaman neden yaşayamadığımı,
Gözlerimde ki sen,bütün ölümleri cennet eyler yüreğimde...
Benim aslım,seni gördüğüm ilk günden beri anlam taşır,
Sen görmedin belki beni ama dualarımla sesledim sana,
Gelmeme ihtimalin olsa bile yinede sevdim seni şuursuzca,
Seneler sonra ilk kez gördüm gülen yüzümü aynada,
Saçım odam gibi dağınık,duygularım odam gibi karışık,
Gözlerimde ki sen,saçlarıma şekil kattın narin yapınla,
Gözlerimde ki sen,kadınım olup odamı toparladın biranda,
Benim aslım,beni gözlerine hapis ettiğin günden beri başlar...
Ben her gece yolunu nasıl gözledim bilemezsin,
Kanatlanıp uçmak istedim çoğu kez dağların tepesine,
Gelen olmazdı ardım sıra biliyorum,ben beklesem de,
Ha belki katılırdı kelimeleri bölmesini bilmeyenler hecelere,
Ayaz nedir bilmedin,kar beyaz gelincikti sanki göklerde,
Yoksulluk zordur ama sen en çaresiz anımda bile sevdin,
Ucu gözükmeyen sokaklarda bana öpüşlerini armağan ettin,
Sırtımdan vurup defalarca gitmeni beklerken,
Kalışlarınla yolunu beklediğim gecelere güneş serptin,
Gözlerimdeki sen,yoksulluğu mutluluk yapar hanemde...
Ben her gece yolunu beklerim soğuk odamın içinde,
Odam dağınıktır benim birazda karanlıktır perdeden,
Gözlerimdeki sen,güneşi gönderdin perdemi yakarak,
Odam ise hala dağınık bu sefer beyazlar içinde gel,
Gözlerimde ki sen,yada gözlerindeki ben ne fark eder,
Biz bir bedenin iki yarısıyız senle,sen ruh ben beden,
Belki de ben ruhum sense beden,
Gözlerimde ki sen var ya,ya ruhumsun ya da ben...