GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Yazılar => Konuyu başlatan: orkide - 21 Kasım 2008, 01:32:01
-
*Incitmeyecek kadar uzak,üsümeyecek kadar da yakin olabilmek...*
Eski zamanlarin dondurucu bir kisindan bütün hayvanlar çok
etkilenmis,büyük kayiplar vermisler.
Ama en çok kayip veren kirpilermis.
Çünkü onlarin pek çok hayvan gibi kalin kürkleri yok, kendilerini sicak tutmasi zor
olan dikenleri var.
Bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi
toplanmis,çözüm aramaya baslamis.
Tartisa tartisa,nihayet gece olunca tüm kirpilerin bir araya
toplanmasina,birbirlerine yakin durarak geceyi geçirmelerine karar verilmis.
Böylece kirpiler birbirlerinin vücut sicakligindan
yararlanacak,aralarindaki hava tedavülünü önleyerek donmaktan
kurtulacaklarmis.
Ilk geceki deneyimlerinde bunun ise yaradigini görmüsler.
Ama baska bir problem çikmis ortaya.
Üsüyen kirpiler birbirlerine fazla yaklastiklarindan yaralanmalar gerçeklesmis.
Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuslar ama bu
seferde donmalar meydana gelmis.
Ne var ki, her gece kah uzaklasa kah yakinlasa, deneye yanila
birbirlerinin vücut sicakligindan yararlanacak kadar yakin,ancak
birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayi ögrenmisler.
KISACA ;
Bizim de uzun dikenlerimiz var.
Bunlar hayata karsi filtrelerimiz.
Bazen faydali,bazen de zararli.
Çogu zaman,kimseleri yaklastirmiyoruz yanimiza.
Filtrelerimizden elemeden kimseleri sokmuyoruz özel dünyamiza.
Ne var ki, sicaklik ancak yakinlasmakla mümkün.
Birbirini incitmeyecek kadar uzak,hayatin soguk zamanlarinda üsümeyecek kadar da
yakin olmayi ögrenmeliyiz.
Aynen kirpiler gibi..
-
İşte o dengeyi tutturabilen kişiler zaten en olgun kişilerdir hayatta. Bunu da maalesef ki çoğu kişi başaramıyor. Emeğine sağlık orkide; ilişkilerin nasıl olması gerektiğini farklı bir temsille ele alan güzel bir yazıyı paylaşmışsın bizlerle.