GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Olaylar => Konuyu başlatan: Felex - 21 Temmuz 2008, 07:07:54
-
Üç kadin çesme basinda toplanmis konusuyorlardi.Az ötede ihtiyarin biri oturmus, kadinlarin çocuklarini methetmelerini dinliyordu.
Kadinlardan biri: -Benim oglum öyle marifetlidir ki, hiç kimse bu konuda onunla boy ölçüsemez...Tam bir cambazdir o! Ip üzerinde bir yürüse de görseniz.
Diger kadin heyecanla atilarak: -Benim oglumun sesini bilseniz, dedi.Tipki bir bülbül gibi sakir.Yeryüzünde hiç kimsenin böyle bir sesi yoktur.Allah vergisi bu...
Üçüncü kadin susup duruyordu.Digerleri sordular: -Sen çocugunu niye övmüyorsun? Nesi var ki? -Çocugumun çok üstün bir tarafi yok ki...Ne diye durup dururken öveyim onu.
Kadinlar kovalarini doldurup yola koyuldular.Ihtiyar adam da pesleri sira yürümeye basladi.Kadinlar agir kovalari tasimakta güçlük çektikleri için ara sira duruyor ve dinleniyorlardi.Sirtlari agri içindeydi. Bu sirada çocuklari onlari karsilamaya çikti.
Birinci çocuk hemen elleri üzerinde havaya kalkmis, çesitli marifetler gösteriyordu.Kadinlar gözleri hayretten büyümüs haykirdilar:
-Aman ne kabiliyetli çocuk!.. Ikinci çocuk altin gibi bir sesle öyle güzel sarkilar söyledi ki, kadinlar gözleri yaslarla dolu hayranlikla dinlediler onu... Üçüncü çocuk kosarak geldi, annesinin elinden kovayi aldi ve eve kadar tasidi.
Kadinlar ihtiyara dönüp: -Bizim çocuklarimiz hakkinda ne diyorsun, dediler. Ihtiyar saskinlikla: -Çocuklariniz mi? Dedi. Onlari bilmem. Yalniz biri vardi, annesinin elinden kovayi alip eve tasidi