GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
AŞK VE HAYAT => Hayat ve Yaşam Sahası => Hayata Dair Yazılar => Konuyu başlatan: MAT_ROCK23 - 06 Temmuz 2008, 16:27:26
-
Susmalı insan sırası ona gelince...
Bazen bir anlık susmanın anlatabileceği şeyleri saatler süren konuşmalar anlatmakta yeterli olamıyor.
Bazen susuşlara saklanıyor sevgiler... bazen de nefretler...
Her susuş beraberinde bir birlikteliği getiriyor yada ayrılığın soğuk duvarlarını örüyor araya.
Söyleyecek, söylenmesi gereken çok şeyler olduğunda da susuyoruz çoğu zaman.
Kendimize anlatıyoruz nedense karşıda ki dinlesin diye hazırladığımız hep 'ben' le başlayan uzun cümleleri..
Ve bitişlerde hep acabalar kalıyor aklımızda...
Her şeyi bitiriyoruz kimi zaman tek bir söz söylemeden, açıklama yapmadan.
Susuşlara saklanıyoruz yine...
Bırakalım da onlar anlasın diye...
Herşey bittiği zaman başlayan şeyler bazen güzel de olabiliyor ama hiçbiri sonsuza kadar sürmüyor. Sonsuz olacak bu defa diyerek başlanan her şey yarım kalıyor. Yarım hayatlarımıza bir de yarım insanlar ekliyoruz sonra. Ve her her seferinde savunmamız onları sonsuz sanmamız oluyor.
Tükeniyoruz yavaşça... Tüketiyoruz hayatı. Susuşlardan sıyrılıp yol oluşlara sığınıyoruz sonra. Gidiyoruz...uzanıyoruz sonsuza. Yolcular gelip geçiyor üzerimizden adlarını bile öğrenemiyoruz acelelerinden... acelemizden.
Her yolun vardır bir sonu deyip kendi sonumuzu keşfe çıkıyoruz. Vardığımız diğer yol ayrımları da aynı bizim gibi; hepsinin üzerinde izler var geçenlerden ve hiçbirini silebilecek kadar kuvvetli bir rüzgar yok ortalıkta.
Terk edilişler başlıyor sonra yapayalnız kalıyoruz...
Kendi yarattığımız sessizliğe çakılıyoruz.
Ve diplerde arıyoruz sonsuzları. Karanlık sarıyor bizi... Karanlıkta buluyoruz geçmişe özlemi... Hayatlarımızı bırakıp geçmişe dönüyoruz, geçmişler varediyoruz kendimize yaşanmamış yaşanması istenen...
Ve artık yüzümüz yok, sesimiz yok, hayallerimiz yok. Cansız bedenlerde can çekişen ruhlarımız var sadece.
Uzatmaları oynuyor ruhlarımız...
-
Paylastigin konuyu cok begendim MAT_ROCK23. bazi yerlerde sükut altin da olsa cogu yerde susulmamasi gerektigine inaniyorum. Bu konuya bir alinti ile cevap vermek istiyorum bilmem ne derece katilir arkadaslarim:
1-"söz gümüşse, suküt altındır" denile denile susmanın pek bir erdemden sayıldığını öğrenmiş bir toplumuz biz. küçükkken "sen sus bakiiim küçükler öle çok konuşmaz" da bunun daha bir halk dilindeki versiyonudur. bunlarla büyüdüğümüz yetmiyormuş gibi kendi düşüncelerini anlatmaya izin verilmeyen bir eğitim sistemiyle olgunluğumuza! erişmişizdir. oysa ki insanları hayvanlardan ayıran en önemli özelliklerinden birisi ifade edebilme yeteneğidir. yemek içmek kadar hayatidir insan denen varlık için. bu yetenek baskılandığı zaman ortaya tuhaf modeller çıkar: çok da bir şey bilmeyen ama susmanın erdem olacağını iyi bilen ve bunu iyi satan kişilik modeli, bilen ama bilgisiye değil susma erdemiyle! bilgiç tarafını gösteren model, ve anlatmak için can atan ama anlatmanın pek de doğru bir davranış olmadığını öğrendiği için pısıp susan model...ne kadar da sağlıklı kişilik örnekleri...
Biliyorum ama ben erdemli bir insanım, onun için susmayı seçiyorum diyenler, "bildiğim birtek şey var o da hiçbir şey bilmediğimdir" diyen Socrates'ın kitaplar dolusu laf ettiğini ve bu yüzden Socrates olduğunu hatırlamaları gerekir...evet söyledikleri yüzünden ölümle cezalandırılmıştır belki ama söyledikleri hala okunmakta ve tartışılmaktadır...ve bu yüzden erdemle anılır...
(ipso facto, 29.04.2007 06:16 ~ 30.04.2007 00:51)
2-Konuşulursa o insanı kaybedeceğini bilmektir.
Sorunlar vardır yada kuşkular bunlar açıklanırsa kavga çıkacağına eminsindir.ama o insan en son kaybetmek isteyeceğin kişidir.En sevdiğin en çok değer verdiğin.
Tüm taşların üstünden atlayabileceğini sanarsın.Bir sonraki sorununda buna ekleneceğini aklına bile getirmezsin.Kavga edemeyeceğin kadar değerlidir senin için kaybedemeyeceğin kadar özel. Sarılırsın sadece seni anlamasını beklersin.Susarsın.Ne oldu der. Seni çok seviyorum dersin ve yine susarsın.Hiçbirşey onu üzmeye değmez. Kendinden çok seversin.Susarsın.
(ihmaiwtd, 29.04.2007 12:56 ~ 16:11)
3-Susmak bir gidişi kabullenmektir..Konuşamazsın anlatacak çok şeyin varken konuşamazsın çünkü konuşmak çözüm değildir ayrılığı zorlaştırır..Söylemek isteğin her şeyi içine gömersin susman gerekir ve bir ömür anlatamadıkların içinde bir uhde olarak kalır...
(mavisubirikintisi, 29.04.2007 13:12)
-
paylaşımın için tşk.ler