GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
SAĞLIK VE EĞİTİM KÖŞESİ => Saglık ve Yaşam Merkezi => Çocuk Sağlığı ve Eğitimi => Konuyu başlatan: hayat güzel - 18 Haziran 2008, 11:55:30
-
Çocuğum, sahip olduklarının kıymetini bilmiyor
Bir öğrenciden tüm öğretmenler şikayetçi oluyorlardı. Çocuğu daha yakından tanımak için birkaç görüşme yaptım. Problemin çocukta olmadığı düşüncesi ile randevu alarak evlerine ziyarete gittim. Söz, çocuğun davranışlarına geldi.
Babasına:
- Sizce neden böyle davranıyor olabilir, dedim.
- Valla hocam, ben de anlamıyorum, niye böyle davranıyor. Elimizden geleni de yapıyoruz, dedi.
- Örneğin ne yapıyorsunuz, diye sordum. Baba:
- Hocam ne isterse alıyoruz, bilgisayar, kitap, defter, setler... Ben zengin bir insanım, çocuğum için her şeyi yaparım. Her istediğini almanın dışında kendisine de istediği kadar harçlık veriyorum. Yeter ki çalışsın. Çocuğum istesin, ağırlığınca para veririm, dedi.
Baba, çocuğuna çok para vererek çocuğunun tüm problemlerini hallettiğini düşünüyor. Aslında bir problemi halletmeye çalışırken farkında olmadan daha büyük problemlere sebep oluyor. Birçok değişik zaafları olan gençlere hesabı sorulmadan bol harçlık verilmesi, onu her türlü dengesizliğe itebilir. Çocuğa verdiğiniz parayı kendisine fark ettirmeden nerelere harcadığını tespit etmeliyiz.
Pek çok anne-baba, ailenin ekonomik sorunu ve varlık durumunu, çocukların yanında konuşulmayan konular arasında görür. Oysa bu durum, çocukların, paranın gerçek değerini yeterince anlayamamalarına yol açmaktadır. Çocukların, aileyi geçindirme ve ay sonunu getirmenin anlamını kavramalarında, anne-babaların ekonomik durumlarını konuşabilmelerinin önemi büyüktür. Aksi halde çocuklar, gerçek dışı beklentiler, belki de kendi çocuklarına aktaracakları yanlış davranışlarla büyüyeceklerdir.
Çocuk, savurgan bir yapıya sahipse günlük, değilse haftalık para verilmesi gerekir. Ayrıca belli aralıklarla da çocuğa harçlık verilmemelidir. Her gün ya da her hafta düzenli para alan çocuk, her günün böyle güzel geçeceğini düşünür ve çocukta yarın kaygısı oluşmaz.
-
DOGAN CUCELOGLUNUN BU KONUDAKI KONUSMALARINA KONFERANSLARINA KATILMALARINI TAVESIYE EDERIM EBEYNLERIN ,ETKISI BUYUK KENDI AILEMDEN BILIYROUM... KENDIMDEN ORNEK VERIM BEN AILEM TARAFINDAN HIC BIR ZMAN HAYIR KELIMESIYLE KARSILASMADIM ISTEDIGIM SEY ANINDA ALINIRDI BANA SUPRIZ YAPILIP AMA BAZEN DUSUNUNCE INSAN BAZI SEYLERE OZLEM DUYMALI HEMEN ALINMAMMLI YANI ONUN ICIN CABA EMEK VERMEK GEREKTIGINI VE ANNEM COK OKUYAN BI BAYANDIR ZAMAN ILERLEDIKCE BENIM ISTEKLERIMI ERTELEMEYE BASLADI HAYIR KELIMESI YINE OLMADI AMA HEMENDE ALINMADI BENDE BU ISTEDIGIM NESNEYE KARSI OTOMATIK OLARAK OZLEM BASLADI VE ALINDIGI AN SONUC ITIBARIYLE varlıken sahıp oldugum nesnenın degerı anlasıldı:)
ve hep soyle gozlemlıyorum bı anne babanın sankı gorevıymıs sankı kendılerıne bakmak ve her ıstegınde alınma mecburıyetı varmıs gıbı sadece anne ve babanın vazıvesı buymus gıbı algılayan ıdealıteden uzak ınsan toplukllarıda mevcut ...
emegıne saglık bu bılgı ıcın umarım anne ve babalar okur bu yazıyı dıyorum:)