Bir âşık varmış vaktiyle; muma benzeyen bir âşık...

Mum gibi yalnız, mumleyin başında ateş...

Yanar yakılırmış geceler boyu ve gönül ateşiyle aydınlatmaya çalışırmış hicranın ve hasretin
karanlıklarını...

Hiç uyumaz, dilinde sevgili adı, göz kapıda, beklermiş durmadan...

Gecelerden bir gece, belki bir vuslat gecesi olur da sevgili geliverir diye umutlanır, bu umutla
tıpkı mum gibi can ipinden inciler döker, ve eteklerinde biriktirirmiş yığın yığın...

Ta ki sevgili geldiğinde hazırlıksız yakalanmış olmasın ve yüz görümlüğü olarak ayağına saçacağı
incileri bulunsun...

Gül yüzüne bakacak yüz ver bize Taala!...

Vuslat için aşk ver bize Allah'im!..

iskender pala